Dlaczego niektóre dzieci nie lubią chodzić boso?

Chodzenie boso to dla wielu dzieci źródło przyjemności i swobody, a także naturalny sposób na stymulowanie zmysłów. Jednak zdarza się, że niektóre dzieci unikają tego rodzaju aktywności. Dlaczego tak się dzieje? Czy to kwestia wygody, czy może sygnał głębszego problemu? Oto, co warto wiedzieć o tym zjawisku, szczególnie w kontekście integracji sensorycznej.

Rola integracji sensorycznej w chodzeniu boso

Zmysł dotyku odgrywa kluczową rolę w odbieraniu bodźców zewnętrznych, a stopy są jednym z najbardziej wrażliwych obszarów ciała. Kontakt z różnymi powierzchniami – trawą, piaskiem, chodnikiem – to naturalny sposób na stymulowanie receptorów dotykowych. Jednak dzieci z nadwrażliwością dotykową (zaburzeniem integracji sensorycznej) mogą odczuwać takie doświadczenia jako nieprzyjemne, a nawet bolesne.

Słowo kluczowe: integracja sensoryczna, nadwrażliwość dotykowa, chodzenie boso.

Nadwrażliwość dotykowa – przyczyna dyskomfortu

Dzieci z nadwrażliwością dotykową mogą odczuwać chodzenie boso jako wyjątkowo nieprzyjemne. Nawet niewielkie bodźce, takie jak chłód podłogi, nierówności czy uczucie piasku między palcami, mogą wywoływać dyskomfort, lęk lub niechęć. W takich przypadkach dziecko może preferować noszenie butów lub skarpet nawet w domu.

Podwrażliwość sensoryczna – inny biegun problemu

Z drugiej strony, niektóre dzieci z podwrażliwością sensoryczną mogą unikać chodzenia boso, ponieważ nie czują dostatecznego kontaktu z podłożem. Taka sytuacja sprawia, że dziecko czuje się niepewnie, ma trudności z utrzymaniem równowagi i unika sytuacji, które wymagają chodzenia bez obuwia.

Psychologiczne przyczyny niechęci

Niechęć do chodzenia boso nie zawsze wynika z problemów sensorycznych. Czasem dziecko kojarzy chodzenie bez butów z nieprzyjemnym doświadczeniem, takim jak ukłucie ostrym przedmiotem, oparzenie gorącą nawierzchnią czy uczucie zimna. Negatywne wspomnienia mogą prowadzić do obawy przed powtórzeniem takiej sytuacji.

Jak wspierać dziecko w chodzeniu boso?

Dla dzieci, które nie lubią chodzić boso, można zastosować kilka sprawdzonych strategii:

Stopniowa ekspozycja – zacznij od krótkiego czasu na powierzchniach przyjemnych, takich jak dywan czy miękka trawa.

Zabawy sensoryczne – stworzenie kącika z różnymi fakturami, np. piaskiem, ryżem czy kamykami, może pomóc w przyzwyczajeniu dziecka do nowych doznań.

Ćwiczenia równowagi – zajęcia takie jak chodzenie po torze przeszkód na boso wspierają rozwój propriocepcji i oswajają stopy z różnymi powierzchniami.

Konsultacja z terapeutą SI – specjalista może pomóc w ocenie, czy niechęć dziecka wynika z zaburzeń integracji sensorycznej, i zaproponować odpowiednie ćwiczenia.

Zadbaj o komfort – upewnij się, że dziecko ma dostęp do odpowiednio czystej i bezpiecznej przestrzeni do chodzenia boso, aby zminimalizować ryzyko nieprzyjemnych doświadczeń.

Dlaczego warto chodzić boso?

Chodzenie boso ma wiele korzyści, w tym:

• Wspieranie naturalnego rozwoju stopy i wzmacnianie mięśni.
• Stymulację receptorów, co pomaga w lepszej integracji sensorycznej.
• Poprawę równowagi i koordynacji ruchowej.
• Kontakt z naturą, który może działać uspokajająco.

Dlatego warto zachęcać dziecko do chodzenia boso, szczególnie na powierzchniach naturalnych, jak piasek czy trawa, które dostarczają stymulacji w łagodny sposób.

Przykłady z życia dzieci, które unikają chodzenia boso

1️⃣ Kasia, lat 5 – „Dywan gryzie!”
Kasia uwielbia biegać po domu, ale tylko w skarpetkach. Kiedy rodzice proszą ją, by zdjęła skarpetki i poszła boso, dziewczynka zaczyna narzekać, że dywan „gryzie”, a płytki w kuchni są „za zimne”. Podczas wizyty u terapeuty okazało się, że Kasia ma nadwrażliwość dotykową. Nawet delikatne faktury odczuwane na stopach wywołują u niej dyskomfort, a czasem nawet łzy. Rodzice wprowadzili zabawy sensoryczne, zaczynając od miękkich i przyjemnych powierzchni, takich jak piasek kinetyczny, aby stopniowo oswajać Kasię z różnorodnymi bodźcami.

2️⃣ Antek, lat 7 – „Nie wiem, jak mam stać.”
Antek unika chodzenia boso po piasku na placu zabaw. Często siada na kocu i obserwuje, jak inne dzieci się bawią. Kiedy mama zapytała, dlaczego nie chce zdjąć butów, odpowiedział, że „nie wie, jak ma stać na tym dziwnym podłożu”. Po wizycie u specjalisty zdiagnozowano u Antka podwrażliwość sensoryczną – jego receptory w stopach nie dostarczają wystarczająco dużo informacji, przez co chłopiec czuje się niepewnie. Zajęcia z integracji sensorycznej pomogły Antkowi zbudować większą świadomość ciała, a zabawy na torze przeszkód z różnymi teksturami dodały mu odwagi.

Podsumowanie: Każda historia jest inna, ale zrozumienie, co stoi za niechęcią dziecka do chodzenia boso, może pomóc rodzicom w podjęciu właściwych kroków. Wsparcie terapeutyczne i odpowiednie ćwiczenia mogą zdziałać cuda! 🌟

Nie jesteś sama – pobierz darmowy ebook!

W moim ebooku znajdziesz 195 przykładów codziennych objawów zaburzeń SI, które pomogą Ci lepiej zrozumieć,

z czym zmaga się Twoje dziecko. Ebook zawiera również opis podwrażliwości i nadwrażliwości sensorycznej, byś mógł rozpoznać inne potencjalne trudności.

📩 Obserwuj mnie także na Instagramie, TikToku

i YouTube po więcej wskazówek i porad!